کاربست رکن ایده آلیِ نوآوری نظام یافته (تریز) در طراحی معماری

هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر استفاده از رکن ایده‌آلی نوآوری نظام‌یافته (تریز) بر عملکرد طراحی معماری دانشجویان انجام‌شده است. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با گروه گواه و آزمون و با استفاده از طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون است. جامعه آماری شامل دانشجویان سال سوم رشته معماری دانشگاه نجف‌آباد بود. گروه گواه و آزمون به صورت تصادفی انتخاب شدند و به ترتیب شامل 24 و 23 نفر بودند. در گروه گواه طراحی به صورت معمول انجام گرفت و در گروه آزمون از رکن ایده‌آلی تریز در طی طراحی استفاده شد. در انتهای ترم طراحی‌های انجام‌شده با استفاده از روش ارزیابی عملکردی توسط 3 استاد ارزیابی و داده‌های به دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS23 و با آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که آموزش و استفاده از رکن ایده‌آلی تریز باعث بهبود عملکرد طراحی دانشجویان می‌شود و نمرات ارزیابی آن‌ها به شکل معناداری بیشتر از نمرات ارزیابی گروه گواه است. نتیجه‌گیری: استفاده از تکنیک‌های خلاقیت به ویژه تئوری تریز که مشوق هر دو نوع تفکر همگرا و واگرا است، در فرایند طراحی معماری ضروری است و آموزش آن در طی دوران تحصیل دانشجویان توصیه می‌شود.